Danas se u Kotor moze uci kroz troja gradskih vrata od kojih su glavna Morska vrata koja su u danasnjem obliku poticu iz XVI vijeka. Izradjena su za vrijeme mletackog providura Bernarda Renijera. Nekada je more dopiralo sve do ulaza, odnosno do samih morskih vrata. Građena su u renesansno-baroknom stilu, o cemu svjedoce stub i luk u Bunjato tehnici. 
Sadasnja katedrala je trobrodna, nekoliko puta je renovirana, narocito nakon zemljotresa 1667. godine, kada su bili unisteni zvonici i dio fasade. Nakon zemljotresa, novi zvonici su izgradjeni u baroknom stilu. Narocitu paznju privlace rozete na fasadi koje su nekada bile romanicke, a danas su profilisane goticko-renesansnim motivima. Katedrala Svetog Tripuna posjeduje bogatu zbirku umjetnickih slika: Marina Lovrovog Dobricevica, Tripa Kokolje, Paola Veronezea, Verolima di Santa Kroce i drugih sjajnih umjetnika. U katedrali je i bogata kolekcija zlatnih i srebrnih relikvija, djela lokalnih majstora iz perioda od XIV do XVIII vijeka. Unutrasnjost katedrale oslikana je freskama koje su radili grcki majstori. Najznacajniji dio unutrasnje dekoracije je romanicko-goticki ciborijum iz XIV vijeka, koji se nalazi nad glavnim oltarom. Na zidu apside je Zlatna pala sa prikazom Hrista, Bogorodice, Svetog Jovana i Svetog Tripuna, kao i 16 drugih svetitelja. Rad je kotorskih zlatara iz XV vijeka. 
natpis na zapadnoj fasadi. Ovo je skromna jednobrodna crkva, ciji je glavni brod podijeljen na tri traveja, istovremeno jedina gradjevina u gradu koja nije pretrpjela znacajnija ostecenja tokom zemljotresa. Crkva Svetog Luke ubrzo nakon izgradnje oslikana je freskama, od kojih su ostali samo fragmenti na juznom zidu. Ikonostas crkve je djelo daskala Dimitrija, rodonacelnika Bokokotorske slikarske skole Rafailovic iz XVII vijeka. Ova crkva je nekada bila katolicka, ali je kasnije data na koriscenje pravoslavnim vjernicima. Crkva ima dva oltara - katolicki i pravoslavni. Pod u crkvi je sacinjen od nadgrobnih ploca na zajednickim grobnicama kotorskih gradjana, jer su se sve do 30-tih godina sahranjivanja obavljala u samoj crkvi . 
Paragliding
Tvrdjava koja je vjekovima krasila Kotor, jos od doba Mlecana, sada je dobila jos jednu svrhu. Hrabri i iskusni paragidicari su sa vrha tvrdjave, svojim letjelicama, kruzili nebom iznad Kotora. Okupljeni na trgu od Oruzja su mogli uzivati u ovom sportu, a oni hrabriji su se mogli i oprobati.
Paragliding je rekreativni i takmicarski sport letjenja. Paraglider je slobodno - leteca letjelica koja se lansira sa nogama. Pilot sjedi u gnijezdu smjestenom ispod krila. Da bi smo saznali nesto vise o ovom sportu raspitali smo se kod profesionalnog paraglajdicara sa nasih prostora Milanom Zugicem.
Ovaj sport datira jos od davne 1954 godine kada je Walter Neumark osmislio letjelicu kojom ce se pilot moci sam lansirati trkom preko ivice provalije i moci sam da odredjuje svoj smjer kretanja i vecu preciznost sletanja.
Oprema
Opremu ove letjelice cine krilo ili "canopy" koji je poznat po svojoj aerodinamicnosti ili "parafoil". Ovakva krila sastoje se od dva lezaja koja su povezana na takav nacin da formiraju red celija. Ostavljajuci vecinu celija otvorenim na ivici nagiba, dolazeci vjetar odrzava otvorenost krila, ocuvavajuci tako njihovo prvobitno stanje. U nekim modernim paraglajderima, neke od celija su zatvorene da bi formilale bolji protok vazduha. Pilot je povezan sa krilom sa mnostvom konopa. Konopi su svrstani u dva snopa sa lijeve i desne strane pilota. Snopovi su povezani za pilota sa dva "carabiners". Krila paraglajdera imaju raspon od 20 do 35 metara i teze od 5 - 7 kilograma. Brzina koja se moze postici sa ovom letjelicom je od 20 - 60 km/h. Takodje pilot je opremljen sa padobranom, mskom za ronjenje, variometar za mjerenje brzine vjetra, radio,gps. Tezine pune opreme za paragliding iznosi od 16 - 18 kilometara.
Kontrola
Kontrola paragidera je vrlo jednostavna. Kontrole koje pilot drzai u svakoj svajaj ruci nazivaju se "brakes" i one su povezane sa lijevom i desnom ivicom krila. "Brakes" se koriste da bi se uspostavila zeljena brzina, i skretanje u zeljenom pravcu.
Lansiranje
Kao i sa svim letjelicam, lansiranje i sletanje se radi uz vjetar.
Prednje lansiranje se radi kada je vjetar vrlo blag, pilot trci naprijed tako da bi se vazdusni pritisak generisao usled kretanja naprijed naduvavajuci krila.
Zadnje lansiranje se radi u slucajevima jakog vjetra gdje pilot stoji licem okrenutim vjetru , cineci da sam vjetar naduva krila.
Sletanje
Sletanje podrazumijeva dovodjenje u liniju paraglaidera uz vjetar, koristeci "brakes" da se smanji brzi prije samog dodira sa zemljom.
Veliki je broj paraglidera u svijetu, ali se vjeruje da Francuska ima najveci broj pilota oko 25000. Posle nje su Njemacka, Japan, austria sa oko 20000.
Takodje postoji i vise svjetskih rekorda u paraglidingu:
- Najveca distanca - 461,6 kilometara - Frank Brown
- Najveca distanca sa odredjenim ciljom - 368,9 kilometara - Aljaz Valic
- Najveca dostignuta visina - 4526 metara - Robbie Whittall
Нема коментара:
Постави коментар